خاطرات سفر به کربلا...!

قسمت دهم

به نزدیکی حرم مطهر علی بن ابیطالب(ع) نزدیک میشدیم. هرچه به حرم نزدیکتر میشدیم عبور و مرور خیلی دشوارتر میشد. اکثر زائرین را هموطنان عزیزمان از سراسر کشور تشکیل می دادند و به هرطرف نگاه میکردیم اکثرا به زبان فارسی سخن می گفتند گویی که در ایران مشغول پیاده روی هستی حتی چهره برخی از هنرمندان کشورمان که در عرصه سینما مشغول به فعالیت هستند به چشم می خورد. بعد از ورود و گفتن السلام علیک یا امیرالمومنین(ع) کم کم به ضریح نزدیک میشدم منتهی به سختی و با مشقت فراوان..!!!

فشار زیاد جمعیت حتی نفس کشیدن را برای زائرین مشکل کرده بود. در حال نزدیک شدن به ضریح بودم که جمعیت یکصدا فریاد میزدند : حیدر ، حیدر ، حیدر حیدر ...

جوء معنوی باعث شده بود همه با گریه و لبیک گفتن به امام علی(ع) و با چشمانی پراشک خود را به ضریح نزدیک کنند.

خدای من ، چه حس عجیبی داشتم ، پاهایم سست شده بود بدون اینکه از خود اراده ای داشته باشم خودبه خود اشکهایم سرازیر میشدن و صدای گریه های خودم را میشنیدم. باورم نمیشه من به همچین جای مقدسی پا گذاشتم اصلا توی خواب هم همچین تصوری نداشتم ، از ته دلم احساس آرامش عجیبی بهم دست داده بود و خوشبختی را از اعماق وجودم حس میکردم. این همان حسی بود که مدتهاست به دنبالش میگشتم و برای رسیدن به آن هرکاری لازم باشه انجام می دهم. الان میفهمم برای چی اینجام! یادم می آید اون روزی که اوضاع روحیم بهم ریخته بود از خدا  با تمام سلول های بدنم و از ته دلم طلب آرامش کرده بودم و خداوند اینگونه دعایم را مستجاب کرد. خدایا شکرت... خدایا دوستت دارم...

موقع اذان ظهر شده بود و پس از اقامه نماز ظهر و عصر که بصورت جماعت اقامه شد بعد از آخرین حرفها و دعاها برای خانواده، دوستان ، آشناییان و تمام ملت عزیز ایران ، آنجا را ترک کردیم.

واقعا احساس سبکی میکردم اصلا نمیخواستم از آنجا برم. دوست داشتم همیشه در این محل باقی بمانم ولی افسوس باید آنجا را ترک میکردم و به ادامه مسیرمان می رفتیم.

وارد مسیر اصلی پیاده روی نجف تا کربلا شدیم و از اینجا تا کربلا را باید پیاده می رفتیم. پس از اینجا به بعد داستان دیگری از سفرمان آغاز شد.....

                                                                                                                                                                                                                                 پایان قسمت دهم

                                                                                                                                                                                    ادامه دارد...

  باتشکر

نویسنده: یوسف دیلمی